Pierwszy mostek za Zagnańskiem. Zagnańsk - Borowa Góra (4)

Sto metrów za kolejowym mostem OTL Zagnańsk nad Bobrzą, jadąc drogą Zagnańsk - Borowa Góra dotarłem do granicy Zagnańska. Stojący obok drogi znak nie pozostawiał, co do tego żadnych wątpliwości. Tuż obok asfaltowej drogi zobaczyłem dużą polanę, od której odchodziło kilka dróg.

W miejscu, gdzie od polany biegnie (na wschód) droga w stronę Osiedla Wrzosy, znajdowała się stacja Piaskownia (50°58'52.0"N 20°40'28.0"E). Ze stacji Piaskownia prowadziła bocznica kolejowa w kierunku pobliskiego wyrobiska piasku. Wydobywany piasek był wywożony wagonami kolei leśnej do kopalni pirytu "Staszic" w Rudkach k. Nowej Słupi. Piasek służył do wypełniania wyeksploatowanych chodników na terenie kopalni pirytu. W drodze powrotnej wagony woziły piryt do Chrustów, gdzie surowiec był przeładowywany na wagony normalnotorowe¹. Dziś próżno szukać jakichkolwiek śladów po stacji Piaskownia.

Zasadnicza droga Kolei Leśnej Ośrodka Transportu Leśnego Zagnańsk biegła równolegle do drogi asfaltowej łączącej Zagnańsk z Borową Górą. Obecnie w śladzie dawnej kolei biegnie piaszczysta droga leśna. Średnia odległość drogi leśnej od drogi asfaltowej wynosi obecnie około 20 metrów.

Leśna droga jest na tyle szeroka, że bez problemu możemy jechać po niej nie tylko rowerem. Po nawierzchni drogi widać, że jest uczęszczana, ale niezbyt często. Dzisiaj na leśnej drodze nie znajdziemy po wąskotorówce wielu śladów. Z cała pewnością nie odnajdziemy żadnego podkładu kolejowego lub jakiegokolwiek kolejowego "żelastwa". Wszelkie "stalowe ślady", jakie udało się jeszcze zachować po tej wąskotorówce pozostały już za nami i znajdują się w moście nad Bobrzą.

Po przejechaniu około 250 metrów leśną drogą zauważyłem pierwszą budowlę inżynierską, która związana była z OTL Zagnańsk. W tym miejscu wybudowany został sporych rozmiarów przepust kolejowy (50°58'58.4"N 20°40'30.7"E), który nadal służy do okresowego odprowadzania nadmiaru wód z pobliskiego terenu. W czasie, gdy tam byłem nie było najmniejszego śladu po wodzie. Pod przepustem i wokół niego było sucho.

To, co wzbudziło moje największe zdziwienie to bardzo dobry stan techniczny przepustu. Ściany przepustu wyłożone są kamieniem na zaprawie cementowej. W ścianach i skrzydłach przepustu nie było widać większych ubytków, a sklepienie łukowe przepustu wyglądało prawie tak, jakby zostało niedawno wykonane. Tylko porośnięte mchem kamienie wskazywały, że od remontu minęło sporo czasu. Po obu stronach przepustu leżały fragmenty drewnianych konstrukcji, który kiedyś stanowiły barierki przepustu. Światło przepustu ma wymiary ca. 1,8 m (wysokość) x 4,0 m (szerokość). Miałem nadzieję, że na ścianach przepustu zachował się jakikolwiek napis lub data, ale nic takiego nie zobaczyłem. Obecnie przepust w niczym nie nawiązuje do wąskotorówki. Gdybym nie posiadał wiedzy, że kiedyś został wybudowany w celu przeprowadzenia toru kolejki wąskotorowej, to w żaden sposób nie powiązałbym tej budowli z koleją.

____________________
1. Bartosz Kozak - Szlakiem dawnej wąskotorówki (część II). Gazeta Zagnańska nr 8/197 sierpień 2012 str. 9. 
| zdjęcia z 18 maja 2019 roku |

____________________
Znajdziesz też w magazynie TOROWY 8/2021