Posterunek stwierdzania końca pociągu Skp ze stacji Sitkówka Nowiny

W północnej głowicy stacji Sitkówka Nowiny stoi blaszany budynek, którego zdjęcie zamieściłem rok temu w blogowym wpisie o pierwszym kilometrze najdłuższej łącznicy kolejowej w Polsce. Nie do końca rozszyfrowałem wtedy, co to za budynek. Zdjęcie obiektu było zrobione od tyłu, a sam wygląd obiektu nie wzbudzał wówczas mojego zainteresowania.

Jakiś czas potem znalazłem się po drugiej stronie torów. Okazało się, że ten blaszak to posterunek stwierdzania końca pociągu (Skp). Budynek o tyle ciekawy, bo tego rodzaju posterunków już nie buduje się, a wręcz przeciwnie likwiduje się. Co ciekawe takie obiekty stacyjne zawsze oznacza się skrótem Skp, a w przypadku występowania kilku posterunków na stacji do skrótu dodaje się kolejne cyfry arabskie (Skp 1, Skp 2 itd)

Posterunki Skp były budowane na terenie Polski w latach 70. ubiegłego wieku i z tego okresu pochodzi posterunek Skp w Sitkówce. Tego typu posterunki powstawały na stacjach, które znalazły się w pierwszym etapie przebudowywania urządzeń zabezpieczenia ruchu kolejowego (zrk) na przekaźniki (srk). Funkcjonowanie posterunku Skp w Sitkówce wymusza też układ stacji na której występują semafory drogowskazowe.

Rola posterunku Skp sprowadza się do potwierdzenie prawidłowości wjazdu pociągu na stację poprzez stwierdzanie obecności sygnałów końca pociągu. Posterunki Skp były budowane najczęściej w blokadzie liniowej typu Eap. Długość odcinków izolowanych obsługiwanych przez posterunek Skp nie przekracza 1500 m. Największym problemem w pracy tego typu posterunku jest izolacja szlaku, biorąc pod uwagę jego długość. Wprowadzenie liczników osi umożliwiło rozwiązanie problemu kontroli niezajętości długich odcinków torów.

Rola osoby pracującej na posterunku sprowadza się do obsługi przycisku po stwierdzanie obecności sygnałów końca pociągu.

/ zdjęcia z 15 czerwca 2016 roku /